پر پروازم را به او می بخشم او هم همچون دیگران دل به این پرواز دارد همچون شمع در راهش آب شدم ومیشوم تا به ثمر نشیند او از من نیست اما از خودم دانسته ام  لحظات را با او تقسیم کرده ام چرا که خواست خدا در این بود همچون گلی با طراوت ازش نگهداری کردم نگذاشتم خطشه ای به وجودش آید حسش میکردم درونش را از نگاههای او میخواندم بهر حال به جائی رسید که خود پر گشاید وبه آینده ی خود راه باز کند .انتظاری ازش نداشتم  وباز هم ازش انتظاری ندارم تا حد توانش از اون خواستم تا بتواند گلیم خود را از آب بیرون کشد آنهم برای جوهر گرفتنش برای یک آینده روشن تا خود از مشکلا تش بر آید.دیگر او آمادگی کامل برای رها شدن دارد .